Χριστίνα Πολυχρονιάδη: Τι σημαίνει να είσαι γυναίκα, πρωταθλήτρια της Άρσης Βαρών με «ψυχή» Όταν αναφερόμαστε στην Άρση Βαρών ίσως έχουμε έναν πολύ συγκεκριμένο τύπο αθλητή στο μυαλό μας και αυτό είναι σίγουρα λάθος. Η Χριστίνα Πολυχρονιάδη που έχει διακριθεί σε εθνικό, πανευρωπαϊκό αλλά και παγκόσμιο επίπεδο μάς εξηγεί τι σημαίνει να είσαι γυναίκα πρωταθλήτρια στην Άρση Βαρών, μας μιλάει για το ξεκίνημά της, τις μεγάλες στιγμές που έζησε στον πρωταθλητισμό αλλά και το πέρασμά της στον ρόλο της καθηγήτριας Personal & Group Training.
«Γυμνάζομαι από την κοιλιά της μαμάς μου»
Τα πρώτα της βήματα ξεκίνησαν πολύ νωρίς γιατί όπως χαρακτηριστικά μας είπε: «Γυμνάζομαι από την κοιλιά της μαμάς μου». Η μητέρας της έκανε ενόργανη και ο πατέρας της υπήρξε ποδοσφαιριστής και στη συνέχεια προπονητής ποδοσφαίρου. «Οπότε μεγάλωσα σε μία αθλητική οικογένεια.» μας εξηγεί. «Από μικρή ήμουν στον αθλητισμό. Ξεκίνησα με κολύμβηση, βόλεϊ και κλασικό αθλητισμό». Η ενασχόλησή της με την Άρση Βαρών ξεκίνησε όταν την ανακάλυψε ένας προπονητής που της έκανε πρόταση να ασχοληθεί με το άθλημα επαγγελματικά. «Και έτσι έκανα μία προπόνηση. ¨Ήταν και η μητέρα μου μαζί. Μόλις τελείωσα την προπόνηση με ρώτησε: «Πώς σου φάνηκε;» και εγώ της είπα: «Νομίζω ότι βρήκα το άθλημα που μου ταιριάζει». Και μου αποκρίθηκε «Κι εγώ αυτό κατάλαβα». Αναφερόμενη στον προπονητή της είπε ότι «Αυτός ο άνθρωπος νομίζω ότι βρήκε το ταλέντο μου».
Οι διακρίσεις
Τι της επιφύλασσε η ενασχόλησή της σε επίπεδο πρωταθλητισμού με την Άρση Βαρών; «Στην άρση βαρών ήμουνα από το 2007 έως το 2014 στην πρώτη πανελλήνια θέση σε όλα τα Πανελλήνια Πρωταθλήματα, από κορασίδα μέχρι και γυναικών. Στη συνέχεια είχα και άλλες νίκες όπως Επιλέκτων Ελλάδας στην Κύπρο. Έχω πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα, Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και Παγκόσμια Πανεπιστημιάδα.» μας επισήμανε.
Οι θυσίες
Τι σημαίνει όμως να είσαι γυναίκα και να κάνεις πρωταθλητισμός στην Άρση Βαρών; Η Χριστίνα Πολυχρονιάδη μας εξηγεί: «Είναι πάρα πολύ δύσκολο. Το συγκεκριμένο άθλημα σε επίπεδο πρωταθλητισμού, ειδικά για τις γυναίκες, θέλει πολύ επιμονή, πολύ υπομονή και προπόνηση. Μόνο προπόνηση.» «Σίγουρα υπάρχει στο συγκεκριμένο άθλημα μία προκατάληψη γιατί είναι από μόνο του πολύ πιο δυναμικό από όλα τα άλλα αθλήματα και πιο… ας το πω αντρικό εντός εισαγωγικών.» συμπληρώνει. Η αγάπη της για το άθλημα δεν την σταμάτησε πουθενά αλλά ούτε την έκανε να αλλάξει τις αρχές της. «Δεν μπήκα ποτέ σε ένα άλλο τριπάκι που μπαίνεις στον πρωταθλητισμό. Όταν κάποιος ανεβαίνει σε αυτό το επίπεδο έχει στο μυαλό του φήμη, χρήμα, δόξα. Αυτή είναι η αλήθεια. Εγώ δεν είχα αυτά στο μυαλό μου. Εγώ αγαπούσα πάρα πολύ αυτό που έκανα και το αγαπάω μέχρι και σήμερα. Δεν μπήκα ποτέ στη διαδικασία να πάρω, όχι αναβολικά, ούτε καν συμπληρώματα. Είναι αλήθεια ότι οι περισσότεροι αθλητές για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στις προπονήσεις σε υψηλό επίπεδο παίρνουν συμπληρώματα.»
Η «ψυχή»
Δεν είναι λίγες οι πολύτιμες στιγμές που κέρδισε στους αγώνες. Μας εξιστόρησε την διοργάνωση που της έχει εντυπωθεί έντονα στο μυαλό. «Είχα δύο πολύ σημαντικούς αγώνες και δύσκολους μέσα σε έναν μήνα. Ο ένας αγώνας ήταν Επιλέκτων και ο άλλος ήταν στο Πανευρωπαϊκό στη Γερμανία. Είχα πάθει υπερκόπωση στο χέρι μου. Όταν φτάσαμε στην Γερμανία μου λέει ο προπονητής θα κάνουμε 2 προσπάθειες μία στο Αρασέ και μία στο Επολέ ζετέ για να μην ακυρωθούμε. Η απάντησή μου ήταν: «Ήρθα και θα αγωνιστώ κανονικά». Και κατάφερα να βγω πρώτη. Καθαρά και μόνο “ψυχή” εκείνη την ημέρα. Ήτανε μία εμπειρία μοναδική που θα μείνει για πάντα.» Η απόφαση για την αποχώρησή της από τον πρωταθλητισμό ήρθε ύστερα από πολλές διακρίσεις όμως δεν εγκατέλειψε τον αθλητισμό. «Όταν είσαι φαβορί. Όταν συνεχώς περιμένουν να φέρνεις πρωτιές και είσαι συνέχεια σε υψηλά επίπεδα αυτό σε κουράζει πάρα πολύ και ψυχολογικά και σωματικά. Όταν κάνεις πρωταθλητισμό, τις προπονήσεις που κάνεις δεν τις ευχαριστιέσαι όπως όταν κάνεις αθλητισμό γιατί πας συνεχώς με άγχος. Πράγμα που σε κουράζει από ένα σημείο και μετά, τόσο ψυχολογικά όσο και σωματικά. Κι έτσι εγκατέλειψα.» μας εξομολογείται.
Το επόμενο βήμα
«Δεν άφησα κάτι για να κάνω μόνο πρωταθλητισμό γιατί πάντα είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι ένας πιθανός άσχημος τραυματισμός μπορεί να με βγάλει εντελώς εκτός.», μας λέει, γι’ αυτό και τέλειωσε κανονικά τις σπουδές της στο ΤΕΦΑΑ Αθηνών και σήμερα έχει κάνει το επόμενο βήμα. «Πλέον είμαι καθηγήτρια στη Base Training όπου ασχολούμαι με το Personal & Group Training και είμαι υπεύθυνη της ύλης στο Weight Lifting που είναι και η ειδικότητά μου. Είναι κάτι που ήθελα πολύ να κάνω. Δηλαδή να μείνω στα γυμναστήρια και να γίνω καθηγήτρια. Ήταν το επόμενο βήμα στο μυαλό μου. Έχω να δώσω πάρα πολλά πράγματα και εμπειρίες στους μαθητές μου που ίσως ούτε εμένα να μου είχαν πει όταν μπήκα στον χώρο των γυμναστηρίων. Λόγω της εμπειρίας μου και επειδή έχω περάσει από τον πρωταθλητισμό φροντίζω να τα δίνω “έτοιμα” στους μαθητές μου. Κάνω τη δουλεία τους ίσως λίγο πιο εύκολη. Τους ενημερώνω για όλα όσα θα συναντήσουν όσον αφορά στο πρακτικό κομμάτι.» Ξ.Μ. Σεμινάρια Πρόσφατα Άρθρα
