Συνέντευξη Βασιλική Δρόσου: “Ο αθλητισμός είναι απαραίτητος στην ζωή όλων” (Μέρος 2ο)

Πολλές φορές βλέποντας τους επαγγελματίες αθλητές σκέφτεσαι πόσο θα ήθελες να είσαι στη θέση τους, να λαμβάνεις μετάλλια, διακρίσεις και τίτλους. Σίγουρα ο αθλητισμός έχει και αυτό το κομμάτι, αλλά πίσω από αυτό κρύβονται προσπάθεια, θυσίες, υπομονή και επιμονή. Οι μέρες των αθλητών είναι γεμάτες και το ρητό “άδραξε τη μέρα” ισχύει στο 100% στην περίπτωσή τους. Πως βιώνει η Βασιλική Δρόσου αυτή την “σκληρή” καθημερινότητα”; Γενικά κάθε πότε κάνεις προπόνηση; Κάθε μέρα; Όχι δεν κάνω κάθε μέρα. Στη φετινή σεζόν έχω κενή την Τρίτη και την Κυριακή. Θέλεις να μας πεις τι θυσίες απαιτεί όλο αυτό από εσένα; Θέλει πολλές θυσίες. Ας πούμε τα τελευταία 4 χρόνια δεν πήγαινα διακοπές. Αν έφευγα ένα διήμερο ήταν με πολύ γκρίνια. Αλλά κάπου κάπου ήθελε και το σώμα μου να ηρεμήσει, ήταν φυσιολογικό. Κάποιες φορές έπρεπε αναγκαστικά να κάτσω 5 μέρες μετά από τον Πανελλήνιο για να ξαναπιάσω μετά για άλλο αγώνα που είχαμε έξω. Ούτε τότε έπρεπε να φύγω γιατί αν πας διακοπές θα είσαι όλη μέρα στη θάλασσα, θα ξενυχτάς και γενικά πράγματα που εγώ δεν τα ήθελα τότε, και όταν τελείωνα την αγωνιστική μου σεζόν είχα ένα μήνα διακοπές, ο οποίος έπεφτε πάντα Σεπτέμβρη με Οκτώβρη που δεν μπορείς να τον αξιοποιήσεις όταν είσαι στο λύκειο. Το αποτέλεσμα ήταν να σκάσω φέτος που ήταν και οι πανελλήνιες και να πω ότι θα φύγω 5 μέρες να κάνω διακοπές. Αυτό το έκανα 20 μέρες πριν τον Πανελλήνιο, οπότε υπήρχε μια ένταση για να γίνει, αλλά θεωρώ ότι ήταν πολύ καλή απόφαση γιατί γύρισα με γεμάτες μπαταρίες και πήγε καλύτερα. Με τις πανελλήνιες πως το βίωσες; Γιατί ξέρω ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο για ένα παιδί που κάνει πρωταθλητισμό. Ναι είναι πολύ δύσκολο γιατί σε βάζουν να επιλέξεις αν θα συνεχίσεις με το άθλημα ή θα διαβάσεις για τις πανελλήνιες. Εγώ επειδή ήμουν γενικά καλή μαθήτρια στο γυμνάσιο και στο λύκειο αποφάσισα ότι δεν ήθελα να σταματήσω με το άθλημα, οπότε προσπάθησα να μετριάσω τις προπονήσεις. Πήγαινα τρεις φορές την εβδομάδα για να έχω και το διάβασμα, το οποίο δεν έβγαινε είτε γιατί κάποιες φορές έδινα λίγο παραπάνω στην προπόνηση, είτε επειδή δεν ήταν αποδοτικό το διάβασμα λόγω του ότι έχουμε μεσημέρια προπόνηση και μετά έπρεπε να ξενυχτάω για να διαβάζω – το οποίο δεν κάνει καλό στον οργανισμό και μετά δεν είμαι αποδοτική στην προπόνηση και γενικά είναι κύκλος. Γενικά οι παρέες σου σε στηρίζανε στην αθλητική σου πορεία; Ήταν δίπλα σου; Όχι πάντα. Κάποιες παρέες έλεγαν από την αρχή αυτά τα «έλα τώρα μην πας προπόνηση» που είναι μικροπράγματα αλλά εμάς μας νευριάζουν είναι η αλήθεια. Εκεί καταλαβαίνεις θεωρώ ποιους πρέπει να κάνεις πέρα. Οπότε απομακρύνθηκα από εκείνους γιατί πιστεύω ότι όταν κάνεις πρωταθλητισμό πρέπει και ψυχολογικά να είσαι πολύ καλά. Από την άλλη, οι κολλητές μου και όσοι ήταν κοντά μου απ΄την αρχή, ακόμη και τώρα που ξέρουν ότι μπορεί να βγω ένα Σάββατο το μήνα βόλτα βράδυ, δεν έχουν πρόβλημα και είναι εδώ όποτε τις χρειαστώ. Σχετικά μ’αυτό που είπες ότι πρέπει να έχεις καλή ψυχολογία και να είσαι δυνατός πως το βίωσες εσύ καθ’ όλη τη διάρκεια της πορείας σου μέχρι στιγμής; Σε αγωνιστικές περιόδους, δηλαδή όταν ήξερα ότι έχω προκρίσεις και ήμουν ένα μήνα ή δύο βδομάδες πριν τις προκρίσεις δεν άφηνα να περάσει τίποτα.Είναι πολύ δύσκολο αλλά ακόμα και σε μια φωνή που μπορεί να μου έβαζαν επειδή δεν μάζεψα τα ρούχα μου έλεγα εντάξει και πήγαινα μέσα για να γλυτώσω την πολύ φασαρία. Αυτό το έκανα και με τους προπονητές και με τις παρέες.Σ’ αυτές τις περιόδους κλείνομαι πολύ στον εαυτό μου. Νομίζω είναι απ΄τα πιο δύσκολα πράγματα που πρέπει να κάνεις στον πρωταθλητισμό και ειδικά εσύ που το έκανες όταν ήσουν πολύ πιο μικρή. Ναι πάντα με την καθοδήγηση του προπονητή. Δηλαδή μου έλεγε «κοίτα να δεις, είσαι σε μια περίοδο που πρέπει να είσαι πολύ ήρεμη» και γενικά μας έλεγε να προσπαθούμε να μην δίνουμε σημασία σε ό,τι ακούμε. Εμείς του λέγαμε βέβαια ότι αν δεν δώσουμε σημασία θα νευριάσουν ακόμα περισσότερο. Οπότε έκανα το εξής, πήγαινα και τους έλεγα «τώρα έχω αγώνες δεν θα τσακωθούμε». Το ξεκαθάριζα από την αρχή, άρα αν τσακωνόμασταν ήξεραν ότι αυτή η στάση μου ήταν για πολύ συγκεκριμένο λόγο. Θεωρείς ότι βοηθάει το σύστημα παιδείας που έχουμε; H αλήθεια είναι ότι δεν βοηθάει καθόλου. Πιστεύεις ότι είναι σημαντικό να μπει ο αθλητισμός στη ζωή των παιδιών; Θεωρώ ότι ο αθλητισμός είναι απαραίτητος να είναι στη ζωή όλων. Θέλω να μου πεις τι έδωσε σε σένα ο αθλητισμός σαν άνθρωπο, τι σε έκανε να βελτιώσεις. Εγώ μέσα απ’τον αθλητισμό έγινα πιο πειθαρχημένη, που το θεωρώ πολύ σημαντικό προσόν και επίσης έκανα παρέες απ΄όλη την Ελλάδα και όχι μόνο. Έχω γνωρίσει πολλά άτομα από διαφορετικά μέρη και ανοίγει έτσι λίγο το μυαλό σου και οι ορίζοντές σου. Γενικά όμως δεν σκέφτομαι τι κερδίζω από αυτό, το κάνω επειδή μου αρέσει. Θεωρείς ότι σε έκανε πιο υπομονετική και να προσπαθείς παραπάνω; Αυτό το είχα από πριν, δηλαδή ήμουν υπομονετική. Τώρα με τον αθλητισμό  είδα ότι χρειάστηκε να περιμένω πολύ καιρό για κάποια πράγματα. Άρα σε βοήθησε το ότι ήδη το είχες όταν έπρεπε να μείνεις προσηλωμένη ακόμα κι όταν δεν ερχόντουσαν τα αποτελέσματα; Ναι με βοήθησε πάρα πολύ γιατί ήξερα ότι έπρεπε να επιμείνω κι άλλο οπότε και η επιμονή είναι πολύ σημαντικό στοιχείο. Στα παιδιά γενικά τι θεωρείς ότι προσφέρει ο αθλητισμός; Καταρχήν, θα βοηθήσει τους γονείς γιατί τα παιδιά θα είναι πολύ ήρεμα μετά από κάποια φάση μέσα στο σπίτι. Ακριβώς επειδή πειθαρχούν. Εγώ είχα παρατηρήσει τεράστια αλλαγή στον εαυτό μου. Στο γυμνάσιο έβγαινα συνέχεια, δεν καθόμουν σπίτι, ενώ τώρα ακόμα και σε περιόδους που μπορεί να είμαι πιο χαλαρά από προπόνηση δεν το επιζητώ να βγω. Θεωρώ ότι δεν το έχω ανάγκη. Επίσης βοηθάει στις συναναστροφές των παιδιών με άλλα άτομα. Σεμινάρια Πρόσφατα Άρθρα