Η ανθρωπολογία της διατροφής
Γύρω στο 500 π.Χ. άρχισαν να εμφανίζονται κάποιες «πρώιμες» τάσεις στην διατροφή. Συγκεκριμένα, οι πολεμιστές και οι αθλητές κατανάλωναν συγκεκριμένα τρόφιμα ώστε να τους βοηθήσουν να δυναμώσουν αλλά και να έχουν καλύτερη απόδοση. Τα καλύτερα «εδέσματα» ήταν η…καρδιά του λιονταριού και το συκώτι του ελαφιού! Σύμφωνα με τον Έλληνα ιστορικό Ηρόδοτο από την Αλικαρνασσό οι εργάτες που δούλευαν για την κατασκευή των Πυραμίδων της Αιγύπτου έτρωγαν μεγάλες ποσότητες από σκόρδα, κρεμμύδια και ραπανάκια. Οι ιστορικοί έχουν συμφωνήσει πως αυτή η διατροφή γινόταν για να μην αρρωστήσουν και να ολοκληρώσουν την δουλειά. Στις αρχές της δεκαετίας του 1800 οι φανς του λόρδου Βύρωνα θέλησαν να ακολουθήσουν την δική του διατροφή. Έτσι έβγαλαν τελείως εκτός από αυτήν οποιοδήποτε τρόφιμο περιείχε λίπος. Αν σε απασχολούν τα θέματα της διατροφής και θέλεις να μάθεις τα πάντα τότε παρακολούθησε το εξειδικευμένο σεμινάριο “Sports Nutrition” της Base Training. Το τεράστιο ενδιαφέρον που παρουσιάζει η διατροφή ανά τους αιώνες, ακόμα από την αρχή του κόσμου, βρίσκεται κάτω από το μικροσκόπιο της ανθρωπολογίας της διατροφής. Η διατροφή δεν ήταν ποτέ αποτέλεσμα μόνο φυσιολογικών παραγόντων. Προέκυπτε κυρίως μέσω κοινωνικών, οικονομικών, πολιτισμικών και πολιτικών παραγόντων και μηχανισμών. Η διατροφή ποτέ δεν απασχόλησε ιδιαίτερα την ακαδημαϊκή κοινότητα. Η αρχή έγινε μόλις στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα με τις εργασίες σημαντικών ανθρωπολόγων όπως η Μαίρη Ντάγκλας, ο Μάρβιν Χάρις και ο Σίντνει Μιντζ οι οποίες έδωσαν το έναυσμα ώστε η διατροφή να μελετάται ως συστατικό στοιχείο της σύγχρονης κοινωνικής ζωής. Ειδικότερα ο Μιντζ θεωρείται ως ο «πατέρας της ανθρωπολογίας της διατροφής» εξαιτίας του έργου του «Sweetness and Power» που κυκλοφόρησε το 1985 και συνέδεσε την βρετανική ζήτηση για ζάχαρη με την δημιουργία συγκεκριμένων συνθηκών εκμετάλλευσης της εργασίας από την αυτοκρατορία. Πηγή: sirc.org. Γιώτα Φλώρου Σεμινάρια Πρόσφατα Άρθρα
