Μεσήλικες: Γιατί οδηγούνται στην εγκατάλειψη της σωματικής δραστηριότητας;

Εκτός από το τέλος του σχολείου και την εύρεση εργασίας, τον γάμο και την απόκτηση παιδιών, πολλές άλλες καταστάσεις, που συνήθως εμφανίζονται από τη μέση έως το τέλος της ενήλικης ζωής, δημιουργούν επίσης μια σχετικά μόνιμη αλλαγή στην κινητική συμπεριφορά. Οι καταστάσεις αυτές είναι όταν τα παιδιά φεύγουν από το σπίτι, η συνταξιοδότηση και ο θάνατος ενός συζύγου. Όταν τα παιδιά φεύγουν από το σπίτι, πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι οι γονείς είναι πλέον ελεύθεροι για να επιδιώξουν τα προσωπικά τους ενδιαφέροντα τα οποία είχαν καταπιεστεί προς όφελος των παιδιών. Πράγματι, ορισμένοι γονείς ανακαλύπτουν εκ νέου την σωματική δραστηριότητα. Ωστόσο, ο κανόνας είναι στην πραγματικότητα μια τάση προς έναν λιγότερο δραστήριο τρόπο ζωής. Η παρουσία των παιδιών στο σπίτι έχει κάπως θετική επίδραση στους γονείς, καθώς τους βοηθά να διατηρούνται ενεργοί ακόμα και ελάχιστα. Επιπλέον, η αναχώρηση ενός παιδιού είναι μια υπενθύμιση ότι οι γονείς δεν είναι πλέον νέοι. Η κοινωνία μας γενικά αναμένει από τον ηλικιωμένο ενήλικα να αποφεύγει την κινητική δραστηριότητα. Η συνταξιοδότηση μπορεί να έχει παρόμοιο αποτέλεσμα γιατί είναι μια σημαντική αλλαγή. Μετά την συνταξιοδότηση θα μπορούσε να ξεκινήσει μια περίοδος που θα έδινε την δυνατότητα για σωματική δραστηριότητα.  Δυστυχώς, πολύ συχνά η συνταξιοδότηση σηματοδοτεί σημαντική πτώση του βιοτικού επιπέδου, προκαλώντας αρκετά προβλήματα. Οι συνταξιούχοι μπορεί επίσης να χάσουν την κοινωνική τους θέση και την αίσθηση της χρησιμότητας. Επιπλέον, η συνταξιοδότηση μπορεί να φέρει την πρώτη συνειδητοποίηση ότι ένα άτομο έχει φτάσει σε «γηρατειά», κάτι που μπορεί να είναι ένα συναισθηματικό τραύμα που οδηγεί σε κατάθλιψη και αδράνεια. Ως αποτέλεσμα αυτών των συναισθημάτων και σκέψεων που σχετίζονται με τη συνταξιοδότηση, οι ηλικιωμένοι μπορεί να μην έχουν επαρκή κίνητρα ή να μην είναι ικανοί να αναζητήσουν τη δραστηριότητα που επιτρέπει ο ελεύθερος χρόνος τους. Ο θάνατος ενός συζύγου συνήθως προκαλεί κατάθλιψη και οδηγεί σε μια μακρά περίοδο πένθους. Και οι δύο παράγοντες συμβάλλουν στη μείωση του συνολικού επιπέδου δραστηριότητας. Γενικά, αυτή η εμπειρία εμφανίζεται κατά την όψιμη ενήλικη ζωή. Μετά τη συνταξιοδότηση, η απώλεια ενός συζύγου μπορεί να έχει ιδιαίτερα σοβαρό αντίκτυπο επειδή ο δεσμός μεταξύ των δύο συντρόφων αυξάνεται καθώς αρχίζουν να περνούν περισσότερο χρόνο μαζί. Επομένως, σε μια εποχή που τα άτομα μπορεί να βρουν ιδιαίτερα ωφέλιμα τα αποτελέσματα της κινητικής δραστηριότητας, είναι πολύ πιθανό να αποσυρθούν από τέτοιου είδους προσπάθειες. Πηγή: «Human Motor Development”-A Lifespan approach (Greg Payne, Larry Isaacs) Σεμινάρια Πρόσφατα Άρθρα