Παιδιά με διαταραχές ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητα (ΔΕΠΥ) …σε έναν κόσμο που διαρκώς κινείται.

Με σκοπό να κατανοήσει κανείς τι ακριβώς χαρακτηρίζει ένα παιδί με ΔΕΠΥ, πρέπει πρώτα να αντιληφθεί τη φύση της παιδικής ηλικίας, με ότι αυτό συνεπάγεται. Κάθε γονέας, κατά την ανατροφή του παιδιού του, φροντίζει την συναισθηματική του ανάπτυξη, την ψυχική και σωματική του υγεία, καθώς και τα μηνύματα τα οποία συλλέγει από το εξωγενές του περιβάλλον. Ακριβώς το ίδιο πράττει και ένας γονέας που μεγαλώνει ένα παιδί με ΔΕΠΥ, απλά ορισμένες φορές απαιτείται να το κάνει σε μεγαλύτερο βαθμό. Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν σημεία προσοχής, όμως αυτά δεν διαχωρίζουν τα παιδιά με ΔΕΠΥ από το υπόλοιπο σύνολο. «Σε κάθε περίπτωση, απαιτείται υπομονή, αγάπη, κατανόηση και στοργή.» Η καλλιέργεια του συνεργατικού πνεύματος και γενικότερα η προσφορά ενός αισθήματος ασφάλειας ως προς το παιδί,  κρίνεται ευεργετική. Φράσεις όπως «Ξέρω ότι είσαι αναστατωμένος αυτή τη στιγμή, αλλά ξέρω επίσης ότι μπορείς να προσπαθήσεις να ηρεμήσεις.» ή «Ξέρεις τι έχουμε πει ότι κάνουμε όταν νιώθουμε ανησυχία και χαίρομαι που γίνεσαι όλο και καλύτερος σε αυτό.» κάνουν το παιδί να αισθάνεται οικεία, χωρίς να του ασκείται κριτική. Αναφορικά με την φαρμακευτική αγωγή , δεν κρίνεται πάντα αναγκαία, ωστόσο έχει τεκμηριωθεί η ευεργετική της δράση, όταν η χορήγηση της απαιτείται. Επιπρόσθετα, η ψυχολογική υποστήριξη χαρακτηρίζεται «κίνηση ματ», καθώς έτσι το παιδί μαθαίνει να εξοικειώνεται και να αντιμετωπίζει κάθε πλευρά του εαυτού του και κάθε του φόβο. Σε τελική ανάλυση, τα παιδιά με ΔΕΠΥ, είχαν το προσόν, θα έλεγε κανείς, να γεννηθούν με ένα μεγαλύτερο φάσμα σκέψης..   Γιατί να μην το καλλιεργήσουν; Μάθε όσα χρειάζεται να γνωρίζεις για την εκγύμναση παιδιών μέσα από το σεμινάριο της Base Training Σεμινάρια Πρόσφατα Άρθρα